ویرانی ِ ساعتِ دیواری ام
نَفَسی پس از ابهام ِ ردّ پاهات بر برف ...
عقربه های ِ خوابِ ساعتِ خراب تر از من
روزی دوبار  دستِ کم
لحظه ی رفتنت را
سالهاست دُرست نشانم می دهند ...
 

 شاعر را نمی شناسم