صفای بوی وطن گر  وزد  به  جانم  باز      

به آسمان رسد آواز من طنین انداز   

اگر دوباره ببوسم گل کبودش را   

هزار چشمه بلبل شکوفم از آواز

جهان جهان برقصم وکوه را برقصانم        

جنون جنون بپرم تا ستاره در پرواز

جوان جوان همه  را پیر راه خود آرم 

   کهن کهن به جوانی رسانم از اعجاز

بدرم  این قفس شوم و آن عقاب شوم 

    که بودم باد و جهان به زیر بالم باز

چه غم که بیژن ما دست بسته در چاه هست   

هزار رستم در راه دارد ایران باز